Oczy

Mamo, słuchaj mnie oczami   

Młoda matka szykowała w kuchni kolację, skoncentrowana całkowicie na tym, co robiła: zamierzała usmażyć frytki. Pracowała w skupieniu, aby przygotować danie, które bardzo smakowałoby dzieciom. Frytki lubiły najbardziej.

Najmniejsze z dzieci, czteroletnie, miało za sobą pełen przeżyć dzień w przedszkolu i opowiadało mamie wszystko, co widziało i co robiło. Matka odpowiadała mu od niechcenia, półsłówkami i pod nosem.

Chwilę potem poczuła pociągnięcie za spódnicę i usłyszała: – Mamo…

Kobieta skinęła głową i wymamrotała jakieś słowo. Poczuła następne szarpnięcia za spódnicę i znowu: – Mamo…

Odpowiedziała krótko jeszcze raz i dalej spokojnie obierała ziemniaki.

Minęło pięć minut. Dziecko przyczepiło się do maminej spódnicy i zaczęło ciągnąć z wszystkich sił. Kobieta była zmuszona pochylić się nad synem.

Chłopiec ujął jej twarz pulchnymi rączkami i powiedział: – Mamo, słuchaj mnie oczami!

Słuchać oczami, to tak, jakby powiedzieć: „Jesteś dla mnie ważny.”

Wszystkie ważne rzeczy przekazuje się oczami.

Pewna młoda kobieta pozostawiła swojej matce taki liścik:

„Gdy myślałaś, że ja tego nie widzę powiesiłaś mój pierwszy rysunek na lodówce, a ja zapragnęłam malować.

Gdy myślałaś, że ja tego nie widzę nakarmiłaś kota-włóczęgę i wtedy zrozumiałam, że dobrze jest troszczyć się o zwierzęta.

Gdy myślałaś, że ja tego nie widzę, przygotowałaś dla mnie tort urodzinowy  i zrozumiałam, że niewielkie rzeczy mogą być wyjątkowe.

Gdy myślałaś, że ja tego nie widzę, modliłaś się, a ja zaczęłam wierzyć w istnienie Boga, z którym zawsze można rozmawiać.

Gdy myślałaś, że ja tego nie widzę, pocałowałaś mnie na dobranoc i zrozumiałam, że mnie kochasz.

Gdy myślałaś, że ja tego nie widzę, widziałam łzy, które spływały z Twoich oczu i nauczyłam się, że czasem żlesię dzieje, ale płacz pomaga.

Gdy myślałaś, że ja tego nie widzę uśmiechałaś się, a ja miałam chęć być uprzejma, jak Ty.

Gdy myślałaś, że ja tego nie widzę, martwiłaś się o mnie i miałam chęć być sobą.

Gdy myślałaś, że ja tego nie widzę, patrzyłam- i miałam ochotę dziękować Ci za wszystkie rzeczy, które robiłaś, gdy myślałaś, że ja nie mogłam widzieć. ”